Çok uzun zaman önce yazdığım bir şiiri blogumda paylaşma cesaretini kendimde yeni bulabildim. Bu şiiri yazarken Ataol Behramoğlu'nun Öğrendim ki şiirinden ilham almıştım. Hem onun şiirinin hem de kendi şiirimin bende yeri her zaman farklı olmuştur. Umarım benim yazarken aldığım keyfi sizler de okurken alabilirsiniz.
SANDIM Kİ
Sandım ki,
Hep taze bir baharım
Hiç dökülmez yapraklarım.
Sandım ki,
Açıktır bana temiz kapılar
Kapalıdır çıkmaz sokaklar.
Sandım ki,
Her üzüntünde limanınım
Unutulup gitti kaptanlığım.
Sandım ki,
Yakındır zeytin dalları
Uzaktır savaş kapıları.
Sandım ki,
Cennet-i âlâdır bu memleket
Cehenneme çeviremezler ilelebet.
Sandım ki,
Hatasızdır tüm yetişkinler
Asıl onlar bütün adaletsizliklere sahipler.
Sandım ki,
Kuşkuyla koymazsan başını yastığa
Rüyaların çıkarır seni sabaha.
Sandım ki,
Güvendiğim insanlar
Hep güvenilir kalacaklar.
Sandım ki,
Sırtında bıçak görmeyişin
Kanıtıdır olmayışının.
Sandım ki,
Dostlar öfkelerini senelerce taşımaz
Gömerler, kibirleri durmaz.
Sandım ki,
Yalan en büyük kötülük
Yalancıyı yanında taşımak daha büyük.
Sandım ki,
Her anı bir parçadır içinde
Sen silip atmadığın sürece.
Yorumlar
Yorum Gönder